Podręcznik dla aktorów. Technika improwizacji dla profesjonalnych aktorów filmowych, teatralnych i telewizyjnych

Mówią, że o grze aktorskiej wie wszystko. Mówią, że gdyby nie ON nie zdobyliby: Oscarów, nagród Tony, Obies i Grammy. Stephen Book, bo o nim mowa — instruktor, nauczyciel oraz dyrektor wielu szkół i warsztatów aktorskich w Hollywood, tym razem przekazuje swoją wiedzę w podręczniku, który natychmiast stał się „przedmiotem pożądania” profesjonalnych aktorów oraz wszystkich marzących o karierze w tym zawodzie. Książka w ciągu kilku tygodni sprzedaży w USA wyczerpała swój pierwszy nakład! Pierwsza i jedyna książka na polskim rynku wydawniczym adresowana do profesjonalnych aktorów, która pozwala doskonalić warsztat. Dla uczących gry aktorskiej jako lektura obowiązkowa. To doskonały podręcznik także dla amatorów i marzycieli, którzy chcieliby rozpocząć przygodę z aktorstwem. Skarbnica wiedzy dla miłośników i zapaleńców tego niezwykle fascynującego i magicznego zawodu.

Umiejętność dobrej improwizacji w grze aktorskiej w trakcie wymawiania gotowego i zapamiętanego tekstu ma kluczowe znaczenie dla aktorów dzisiejszych produkcji filmowych i telewizyjnych, które przeznaczają na próby bardzo mało czasu albo w ogóle. Poprzez innowacyjną Technikę Improwizacji, Stephen Book ukazuje aktorowi, jak można grać spontanicznie stosując improwizację w tradycyjnej grze opartej o gotowy tekst w filmie, teatrze, oraz telewizji.

„Podręcznik dla aktorów…” rozpoczyna się szkoleniem na temat improwizacji. Fundamentalna zasada Book´a dotycząca improwizacji jest następująca:„Gra jest działaniem, i zawsze można zdziałać więcej”. Aktor uczy się, co należy robić, aby utrzymać się w spontanicznym stanie improwizacyjnym.

Następnie technika improwizacji jest stosowana w ćwiczeniach z gotowym tekstem, co rozwija wyrafinowane umiejętności improwizacyjne wzmacniające charakter, emocje, konfliktowość oraz ugodowość, a także poprawia słuch u aktora. W książce jest również podany unikalny proces dzielenia scen scenariusza na fragmenty nadające się do improwizacji.

Ponadto podręcznik zawiera sceny filmowe oraz telewizyjne, w których Book szkolił aktorów oraz uczył ich techniki improwizacji kreując ich grę aktorską. Sceny te, pokazujące sposoby gry wybrane przez aktorów, demonstrują wykorzystanie Techniki Improwizacyjnej w różnych rodzajach gry. Książka zawiera dobrze znane sceny teatralne i filmowe oraz sceny z przedstawień telewizyjnych takich jak: „Melrose Place„, „Star Trek: Voyager„, „Prawnicy z Miasta Aniołów„, „Frasier„ i „The Practice„.

„Podręcznik dla aktorów” Book´a jest rozwinięciem pracy Violi Spolin (autorki „Improvisation for the Theatre”). Book był studentem, asystentem, przedstawicielem Spoli oraz jej partnerem w Spolin Theatre Game Center w Hollywood, gdzie był dyrektorem wykonawczym oraz głównym nauczycielem w latach siedemdziesiątych.

Nareszcie wspaniały podręcznik dla aktorów i tych, którzy chcą być aktorami. Ten podręcznik to wielki przełom w nauce aktorstwa.
– Jan Machulski

Wydawać się może, że aktorstwa nie da się nauczyć z książki. Okazuje się jednak, że można wspomóc się podręcznikiem, który chociaż wyrosły z zupełnie odmiennej kultury w czasach globalizacji może mieć u nas skuteczne zastosowanie.
– Krzysztof Zanussi

Żeby być dobrym aktorem trzeba mieć talent, pasję i nieustannie pracować nad doskonaleniem swoich umiejętności. Im więcej umiesz, tym większe są Twoje szanse na sukces. Ta książka pomoże Ci go osiągnąć.
– Małgorzata Kożuchowska

Granie to praktyka – jak powiedziałby Stanisławski. Moja rada brzmi – czytaj i działaj. Ta książka wskaże ci drogę.
– Andrzej Grabowski

Całe życie człowiek się uczy, mawiał mój tato…. Zagłębiając się w tę książkę przypominałam sobie czas nauki w szkole teatralnej i zarazem odkrywałam techniki, których nie znałam. Jest to książka nie tylko dla młodych adeptów sztuki aktorskiej, ale też dla tych doświadczonych, pracujących w zawodzie od lat, którzy nadal chcą się rozwijać. Jest ona również dla tych wszystkich, którym praca aktora zdaje się przyjemnością bycia w świetle reflektorów. To przede wszystkim mozolna praca i wytrwałość, wzmocniona oczywiście tą Iskrą od Boga… Książka może być w tej pracy doskonałym przewodnikiem i wsparciem.. Żałuję, że nie miałam jej rozpoczynając swoją drogę zawodową…
– Maria Gładkowska

To wspaniały przewodnik jak krok po kroku przejść od świata wyobraźni, przez fascynujące ćwiczenia, na scenę.
– Grażyna Wolszczak

Ten podręcznik niezwykle wyraziście pokazuje drogę jaką powinien przejść kandydat na aktora od najprostszych „zadań aktorskich”, świadomości własnego ciała, głosu poprzez dialog i podtekst – który jest niezwykle istotny, aż do budowania całej roli w spektaklu teatralnym czy filmie.
– Cezary Żak

„Podręcznik dla aktorów. Technika Improwizacji dla profesjonalnych aktorów filmowych, teatralnych i telewizyjnych” powinien znać każdy reżyser, aktor, instruktor teatralny. Reżyser – by wydobyć z aktora to, co najcenniejsze i nieprzewidywalne. Aktor – by w czasach szybkich produkcji filmowych i telewizyjnych zyskać pewność własnych działań. Instruktor teatralny – by w pełni zrozumieć charakter własnej pracy.
– Ewelina Góral, Teatr LA M.ORT

Żeby być aktorem… trzeba to kochać,
żeby być aktorem… trzeba mieć talent,
żeby być aktorem… trzeba znaleźć odrobinę szczęścia,
żeby być dobrym aktorem, trzeba od Pana Boga dostać wszystko wyżej wymienione.
Aktorstwa nie można nauczyć się z samych książek, ale warto korzystać z wiedzy pisanej, aby odpowiedzieć sobie na ewentualne dręczące nas pytania, jeżeli w zasięgu wzroku nie mamy prof. Holoubka lub prof. Zapasiewicza. Jeżeli ktoś zamierza sięgnąć do książek, to „Podręcznik dla aktorów. Technika Improwizacji…” jest pożyteczny.
– Anna Korcz

W polskich szkołach uczy się aktorstwa intuicyjnie, więc czekałem na taki podręcznik. Metoda Booka to spójny system… choć wymaga wytrwałości i wiary.
– Jerzy Gudejko

W dobie szybkich produkcji telewizyjnych aktor musi wykazać się pełnym profesjonalizmem i spontanicznością działania. „Podręcznik dla aktorów” Booka pozwala w pełni doskonalić techniki gry aktorskiej.
– Jan Wieczorkowski

W podręczniku tym znalazło się wiele cennych wskazówek dla tych, którzy zaczynają przygodę z aktorstwem. Ja zacząłem ją 20 lat temu i również znalazłem w nim coś dla siebie. Zaskakująco dużo praktycznych rad popartych autorytetem wybitnych osobowości. Pozycja, której człowiek interesujący się aktorstwem nie może przeoczyć. Gorąco polecam. Wielkie brawa.
– Tomasz Sapryk

Znakomita i jedyna na rynku polskim książka, która w przystępny sposób objaśnia zasady pracy aktora nad rolą. W połączeniu z talentem świetna dla laików jak i dla profesjonalistów.
– Ewa Gawryluk

Od czasu przymusowych lektur szkolnych unikam opasłych tomów. Z tym większą radością spieszę oświadczyć, że mój uraz nie dotyczy „Podręcznika dla aktorów”, który dowodzi, że to co długie nie musi być nużące… Trzeba jednak pamiętać, że nawet najpilniejsza lektura najlepszego podręcznika nie zastąpi talentu, pracowitości i…. szczęścia. Próbować wszakże warto, zachęcam!
– Olaf Lubaszenko

Improwizacja ma zasadnicze znaczenie dla gry aktorskiej, a Book jest wspaniałym nauczycielem.
– William Hurt – aktor, „Pocałunek kobiety pająka”

„Podręcznik dla aktorów…” Stephena Booka to twórcza eksplozja. Podniosła moją świadomość na nowe poziomy wolności, autentyczności i bogactwa. Jak tylko ukończyłem kurs u Stephena rozpoczęła się moja przygoda z „Buffy: postrach wampirów”, „Aniołem Ciemności” oraz innymi filmami.
– David Boreanaz – aktor, reżyser, „Buffy: postrach wampirów”

Bardzo inteligentny i mający świetny warsztat nauczyciel aktorstwa. Aktorom się świetnie z nim pracuje – jego metoda uczenia daje bardzo dużo.
– John Houseman – aktor, producent, „W pogoni za papierkiem”

Jako aktor komediowy z programów „na stojaka”, który dostał rolę filmową, koniecznie potrzebowałem nauczyciela i czegoś, co pomogłoby mi w krótkim czasie wydobyć i rozwijać moje wrodzone zdolności. To właśnie dał mi Stephen Book i jego warsztaty. Nadal z nim współpracuję – z wielką korzyścią.
– George Carlin – aktor, „Szalona wyprawa Billa i Teda”

Byłem studentem aktorstwa w grupie Stephena Booka przez trzy czy cztery lata, gdy pisał książkę, więc bezpośrednio skorzystałem z jej dobrodziejstw. Wiem, ile zyskałem, a jednocześnie widziałem rozwój innych aktorów z grupy. Wciąż pamiętam naszą pierwszą rundę pracy scenicznej i nadzwyczajne przemiany w pracy każdego aktora po przeprowadzeniu Improwizacji Pierwszego Poziomu. Była to zaskakująca demonstracja transformacyjnej mocy techniki improwizacji, której się uczyliśmy. A najlepsze było wciąż przed nami. Kiedy zaczynałem kurs miałem 75 lat a od 50 lat byłem zawodowym aktorem. Naukę skończyłem zaraz po 79. urodzinach, mój warsztat niezmiernie się wzbogacił i umocnił i dotarłem do pokładów emocji, o które nawet się nie podejrzewałem. Teraz przygotowując się do rozpoczęcia prób nowej sztuki mam poczucie świeżości w pracy, którą wykonuję przez całe życie zawodowe. To bezcenne!
– William Schallert – Przewodniczący Związku Aktorów Ekranu (1979-81), aktor, „Zakładnik”

Gry Teatralne i technika improwizacji

Część pierwsza książki wprowadza nas w metodę warsztatów, opisuje proces szkolenia i tłumaczy, w jaki sposób stosować ją jako przewodnik.

Część druga zawiera zasadnicze gry teatralne, prezentowane nie jako ćwiczenia umożliwiające rozwiązanie problemu, ale jako ćwiczenia kształcące umiejętności improwizacji. Dzięki konkretnemu programowi nowych i starszych gier teatralnych i innych ćwiczeń, umiejętność staje się techniką.

Podstawowa zasada techniki improwizacji brzmi: Gra to działanie i zawsze można zrobić więcej. Aktor empirycznie uczy się co trzeba robić, zawsze, by utrzymać się w stanie zdolności improwizacji, a nie ulegać pokusie myślenia. Odpowiedni porządek gier i ćwiczeń jest bardzo istotny – dzięki niemu cała technika jest łatwiej przyswajalna, zarówno pod względem empirycznym, jak i intelektualnym. Ponieważ ani Spolin, ani inni piszący na temat gier teatralnych czy improwizacji nie podejmowali kwestii gry przed kamerą, zajmę się również i tym. Ów kompletny zbiór podstaw improwizacji stanowi pierwszy poziom Techniki Improwizacji na potrzeby gry opartej na gotowym scenariuszu.

Część trzecia ukazuje aktorowi jak stosować pierwszy poziom Techniki Improwizacji przy pracy z jakimkolwiek projektem scenariuszowym.

Część czwarta wykorzystuje improwizację do nauki profesjonalnych umiejętności związanych z postacią, konfliktem, porozumieniem i przesłuchaniem. Prezentuje też nowe i bardziej przystępne podejście do metod odgrywania emocji.

Wśród starszych i nowych gier teatralnych i ćwiczeń są te, które wykształciły się podczas naszej pracy w Spolin Theater Game Center (1976-79), podczas kursów jakie prowadziłem w The Juilliard School (1973-80), na University of Southern California (1977-91) i w czasie moich warsztatów w Hollywood (od 1985).

Trening opisany w części drugiej, trzeciej i czwartej to kompletny, efektywny i zaawansowany trening z obejmujący całe rzemiosło aktorskie. Zaawansowany, bo porusza wszelkie techniczne aspekty rzemiosła, włączając w to podstawy spontaniczności, autentyczności, postaci i emocji, a także bardziej szczegółowe narzędzia, takie jak fizyczne działanie, wewnętrzne działanie, wokalne działanie, budowanie postaci, konflikt, porozumienie, stany emocjonalne, przemiany, zmiany napięcia, etc. Nauka pełnej techniki aktorskiej powinna zawierać szeroką gamę ćwiczeń, z których każde musi być tak skonstruowane, by doskonaliło wszystkie aspekty rzemiosła Technika Improwizacji jest skuteczna, bo trening tu opisany obejmuje te aspekty, a nauka opiera się w pełni na doświadczeniu empirycznym. Niezależnie od liczby uczestników warsztatów, każdy z nich pracuje, bawi się, improwizuje i gra (!) na każdych zajęciach. Empiryczny aspekt treningu gwarantuje skuteczną naukę Techniki Improwizacji.

Jeśli przejdziesz trening Techniki Improwizacji opisany w części drugiej, trzeciej i czwartej, nie tylko zdobędziesz i wyszlifujesz narzędzia niezbędne dla profesjonalnego aktora, ale też staniesz się sprawnym i pewnym siebie improwizatorem o wysokich umiejętnościach. Nie będziesz się już bać improwizacji; wręcz przeciwnie, podejdziesz do niej z zapałem, bo przecież wiesz już jak to robić. Twoja gra pełna będzie spontaniczności, pewności siebie i indywidualności.

Co może ci dać Technika Improwizacji?

Czy słyszałeś dowcip o aktorze w średnim wieku, który miał fatalny dzień? Miał osiem przesłuchań i żadnego odzewu. Tego wieczora żona zapytała go: Co się stało kochanie? Jesteś taki przygnębiony. Odpowiedział: To straszne. Zrozumiałem, że jestem za stary do ról, do których zawsze byłem zbyt niski.

Wielu aktorów rozczarowanych swoją karierą nie chce zaakceptować faktu, że jest jedna rzecz, którą mogą zmienić – ograniczona samowystarczalność artystyczna.

Objawia się ona przede wszystkim w fazie przygotowań. Dla profesjonalnego aktora przygotowanie jest dwojakie, obejmuje: (1) budowanie postaci i (2) wybory. Jeśli jesteś usatysfakcjonowany swoją sytuacją zawodową i częstotliwością swoich angaży, możesz odłożyć tę książkę i rozkoszować się świadomością, że jesteś pierwszą w pełni szczęśliwą i zadowoloną osobą w show biznesie. Jeśli nie – twoje wybory są niewłaściwe.

Pracując nad podejściem praktyczniejszym i skuteczniejszym, takim, które udoskonaliłoby umiejętność aktora w dokonywaniu właściwych, efektywnych wyborów i wykorzystało przełomową technikę gier teatralnych, w 1987 roku zacząłem tworzyć nową metodę pracy.

Jaki cel ma ta scena? – Robert DeNiro

Część piąta „Podręcznika dla aktorów…” w nowy sposób traktuje cel sceny. Przedstawia aktorowi nowe sposoby rozpracowania scenariusza: rozpoznanie celu danej sceny, zrozumienie, jakich wyborów trzeba dokonać by go osiągnąć, zinterpretowanie tych możliwości, a w końcu określenie jakie narzędzia improwizacji będą najlepiej odpowiadać owym wyborom i scenariuszowi.

Dokonywanie wyborów nie ogranicza się już jedynie do podstawowej tradycyjnej doktryny aktorskiej dotyczącej gry ukierunkowanej na cel. Metoda „celu sceny” jest niezwykle skuteczna dla tych, którzy niezbyt pewnie czują się w tradycyjnym podejściu do gry. Aktorzy, którzy opanowali umiejętność gry ukierunkowanej na cel często przekonywani są, że na początku pracy nad rolą technika ta stanowi dobry punkt wyjścia. Technika Improwizacji powinna zostać włączona do tego procesu. Kiedy już kilkakrotnie skorzystasz z Techniki Improwizacji w pracy nad przygotowaniem roli, odkryjesz ciekawą rzecz: tradycyjne granie, dążenie do celu, często ogranicza się do służenia scenie, szczególnie gdy nie ma czasu na próby albo gdy reżyser jest niezbyt skuteczny. Kiedy podchodzisz do sceny z zastanawiając się czego potrzeba twojej postaci, postrzegasz scenę z punktu widzenia postaci. Nie możesz zobaczyć całej sceny z perspektywy autora, który przecież ją skonstruował.

Kiedy wykorzystujesz cel sceny, zaczynasz rozumieć jaka jest twoja rola w obrębie całej sceny. Wtedy z łatwością możesz improwizować wykorzystując narzędzia Techniki Improwizacji. Cel sceny to metodologia reżyserowania własnego improwizowanego występu niezależnie od tego, czy masz czas na próby i jaki jest twój reżyser.

Doświadczony aktor, który chciałby uzupełnić własny trening o to nowe sposób rozpracowywania scenariusza, może przejść od razu do części piątej. Pamiętaj jednak, że nauka tej nowej metody dokonywania wyborów będzie ostatecznie wymagać także wyboru odpowiedniego zadania aktorskiego. Na tym etapie, bez właściwej oceny i zrozumienia metody improwizacji w pracy nad różnymi zadaniami aktorskimi, rezultat będzie minimalny. Jeśli przechodzisz od razu do części piątej, przejrzyj rozdziały dotyczący kolejnych zadań aktorskich.

Katarzyna Cichocka
stopklatka.pl, Internetowy Serwis Filmowy

Wydawnictwo Wojciech Marzec pieczołowicie stara się wypełnić lukę, jaka istnieje na rynku edukacji medialno-filmowej. W każdym razie dokłada starań, aby społeczeństwo miało szeroki dostęp do książek przybliżających różne profesje, które każe nazywać nie tyle rzemiosłem, co przede wszystkim sztuką.

Po nauce pisania scenariuszy, przeprowadzania dobrego wywiadu i poznaniu montażu filmowego przyszedł czas na zaznajomienie się z aktorstwem. Jak odnotowuje w przedmowie wydawca: „Trudno byłoby znaleźć taką osobę, która na przestrzeni swojego życia, nie myślała, choć raz, o tym, aby zostać aktorem”. Wydaje się więc, iż książka „Podręcznik dla aktorów. Technika Improwizacji dla profesjonalnych aktorów filmowych, teatralnych i telewizyjnych” powinna być strzałem w dziesiątkę. Żadna z dotychczasowo wydanych publikacji nie będzie umiała bowiem tak przyciągać czytelników, jak właśnie ta – dająca im nadzieję na przyszłą karierę i sławę. Wszyscy amatorzy, nieobeznani wcześniej z tradycyjnymi metodami opanowania gry aktorskiej, powinni jednak mieć się na baczności. Już dwa słowa w tytule powinny wzbudzić ich czujność: „podręcznik” i „profesjonalnych”.

Nie ma wątpliwości, iż publikacja Stephena Booka nie jest dla laików, tylko dla ludzi znających się na rzeczy, a chcących swobodnie rozwinąć skrzydła. Autor niejednokrotnie wspomina o metodzie Stanisławskiego, która ma być bazą wyjściową dla Techniki Improwizacji. Nauka oparta tylko i wyłącznie na podstawie jednego sposobu, byłaby w tym wypadku, jak poznawanie literatury współczesnej, bez znajomości poprzednich epok, do których często i owocnie ona nawiązuje. Wiedza jest więc niezbędna. Poza tym, w odróżnieniu od poprzednich tomów Wydawnictwa Wojciech Marzec, ta książka z powodzeniem może być nazywana podręcznikiem. To z pewnością nie jest beletrystyka, do której zdążył już nas przyzwyczaić wydawca. Rzecz jest trudna i obszerna (ponad 600 stron!), a mnogość ćwiczeń i podanych do nich poleceń nie ułatwia lektury. Można nawet odnieść wrażenie, że jej odbiorcą w głównej mierze jest nauczyciel aktorstwa, aniżeli sam aktor. Trudno bowiem traktować „Podręcznik dla aktorów…” jak samouczek. Aby ćwiczenia i improwizacje były wykonane prawidłowo, potrzebna jest grupa uczestników i ich instruktor, który będzie nadzorował, jak przebiegają zajęcia i czuwał nad kolejnością zadań.

„Granie to działanie i zawsze można zrobić więcej” – naczelna zasada, jaką formułuje autor, ma zmobilizować aktora do pracy nad sobą i własnym ciałem. Człowiek nie jest w stanie do końca wykorzystać swojego potencjału i dlatego zawsze ma szansę iść do przodu, poprawiać błędy i zdobywać nowe szczyty. To podbudowujące przesłanie nie jest tylko czczą gadaniną. Stephen Book, kontynuując dzieło Violi Spolin, autorki „Improvisation for the Theatre”, każdym kolejnym rozdziałem potwierdza, że możliwości aktora są wręcz nieograniczone. Może on nauczyć ciało spontaniczności, wykorzystując w tym celu różnorodne gry dziecięce i przygotowane specjalnie do tego celu rozgrzewki. Pozytywnym aspektem przedstawionej teorii jest brak możliwości krytykowania uczestników kursu, wytykania im niedoskonałości. Zła ocena może bowiem wprowadzić pewne zahamowania w grze, zaszczepić opór przed następnymi zadaniami. Jedynie konstruktywna dyskusja sprawia, że aktor sam poznaje swoje ograniczenia i stara się je wyeliminować. Książka pozwala na odkrycie zarówno indywidualnych hamulców, jak i umiejętności. Czy jednak po przeczytaniu podręcznika każdy jest w stanie zostać dobrym aktorem? Takie stwierdzenie byłoby ułudą. Autor nie ukrywa, że sama teoria na nic się zda, kiedy zabraknie praktyki i ciężkiej pracy.

Charakterystyczne dla całego tomu jest używane na potrzeby przedstawionej myśli słownictwo. Każde zadanie aktorskie jest sklasyfikowane w obrębie rozdziału i specyficznie nazwane. Wprowadzone są m.in. takie pojęcia, jak fiksowanie, dramatopisanie (w znaczeniu: kłamstwo) oraz łuk emocji. Zdarza się, iż autor nadaje znanym wyrazom nowy sens, dopasowując tym samym leksykę do swoich potrzeb. Męczące dla czytelnika są wielokrotnie powtarzane wskazówki i polecenia. Zdarzają się – co gorsza – sytuacje, że daną sekwencję można przeczytać nawet kilka razy przy tym samym ćwiczeniu. Autor rozpisuje bowiem dokładnie, jak wyglądać ma procedura wydawania komend, co oczywiście wprowadza monotonię do tekstu. „Podręcznik dla aktorów…” niewątpliwie nie wciąga czytelnika i nie powala na kolana ciekawym językiem, ale nie taki jest jego cel. Uczestnik treningu ma po prostu dowiedzieć się, jak najwięcej o sobie, aby w czasie występów sobą nie był.

Kamila Dzika
film.org.pl, Klub Miłośników Filmu

Dla tych, którym się wydaje, że słowa „przyjemność” i „podręcznik” są skrajnie przeciwstawne, a próba ich połączenia możliwa jest, co najwyżej w literaturze z grupy Fantasy, mam miłą niespodziankę. Twórcą owej „niespodzianki” jest Stephen Book – autor niezwykłego podręcznika aktorstwa, w którym to próbuje nas przekonać, że teoria może być przyjemna i z dużą satysfakcją przekładalna na praktykę. Dlatego też książka jest gratką nie tylko dla tych, którzy stoją na progu szkoły aktorskiej albo czekają już na pierwszy „klaps” planu zdjęciowego, ale również dla tych, którym marzenie bycia aktorem dało impuls do pogłębiania wiedzy na ten temat. Niekoniecznie grubość podręcznika, czyli ponad 600 gęsto zapełnionych stronnic, lecz jego uporządkowana, obejmująca szerokie spektrum poznania „drogi” (bo jak się dowiaduję z książki, aktorstwo jest ciągłą wędrówką, przechodzeniem przez kolejne etapy tej samej drogi) – zawartość świadczy o tym, jak wiele tajemnic tego zawodu czeka na odkrycie przez przyszłego aktora. Autor książki w sposób przejrzysty demonstruje, jakiego rodzaju: technik, obserwacji, treningów będzie od nas wymagał proces stawania się aktorem (dobrym!), czyli jak to inaczej nazywa Grażyna Wolszczak – „od świata wyobraźni, poprzez fascynujące ćwiczenia, na scenę”. Oczywiście niewybaczalnym błędem każdego nauczyciela byłoby wmawianie swoim uczniom, że nauka aktorstwa wymaga jedynie wnikliwego studium podręcznika; Stephen Book przezornie przypomina swoim „wychowankom”, że wyjście naprzeciw aktorstwu jest wyjściem niemożliwym bez wrodzonego talentu, zaś książka ma te zdolności rozwijać, innymi słowy, odpowiedzieć rzetelnie na pytanie: co to jest Technika Improwizacji? A najlepszym sprawdzianem naszych po-lekturowych umiejętności będzie też odpowiedź, ale na dziwne (dla „niewtajemniczonych”) pytanie, zadane nam we wstępie przez autora: „Wyobraź sobie krowę w kolorze blue, czy brałeś pod uwagę krowę, której jest smutno?”

Stephen Book czynny instruktor, nauczyciel i dyrektor. Jest byłym wieloletnim członkiem grona pedagogicznego The Juilliard School oraz University of Southern California. Nauczał również w Stanford, Brown, the Bread Loaf School of English i the Esalen Institute, a obecnie dalej naucza i szkoli na swoich warsztatach w Hollywood. Jego studenci otrzymali Oscary, nagrody Tony, Obie i Grammy.